Symptomen & diagnose
Een elleboogfractuur situeert zich aan het uiteinde van het boverarmsbeen of aan het het uiteinde van de onderarmsbeenderen ter hoogte van het ellebooggewricht. De breuk ontstaat meestal na een val op de uitgestrekte hand of bij zwaardere ongevallen.
Behandeling
- De behandeling van elleboogbreuken is afhankelijk van de locatie
- Een onverplaatste radiuskopfractuur wordt behandeld met voorzichte mobilisatie zonder belasting.
- Een onverplaatste bovenarmsfractuur (humerus) moet vaker operatief behandeld worden gezien het risico op verplaatsing groot is.
- Bij verplaatste elleboogfracturen kan een operatieve ingreep nodig zijn. De behandeling hangt af van de soort breuk en van de verplaatsing.
Operatie
Deze operatie gebeuren onder locoregionale of algemene anaesthesie. (Voor meer informatie over de verschillende verdovingen, klik hier)
Bij een radiuskopfractuur wordt de breuk behandeld met schroeven. Deze zijn stevig genoeg om directe beweging van de elleboog toe te laten.
Indien de breuk niet te stabiliseren is met schroeven omwille van de complexiteit van de breuk kan overwogen worden om de gebroken radiuskop te vervangen door een kunsprothese: de radiuskopprothese.
De meeste andere elleboogfracturen worden behandeld met plaat en schroeven. Bij deze behandelingsmethode verplaatst de breuk zich na de operatie niet meer, zelfs niet bij patiënten met botontkalking (osteoporose).
Nazorg
Dankzij de stevige fixatie met plaat en schroeven of schroeven alleen mag u de elleboog na de operatie onmogelijk bewegen. Dit verhinderd dat de elleboog verstijft gezien dit het grootste probleem is bij elleboogtrauma. Ook bij een radiuskopprothese mag de elleboog onmiddelijk bewogen worden. Bij al deze behandelingen is echter belasting van de elleboog pas toegelaten vanaf 6 weken.
De platen hebben een anatomisch voorvorming zodat u er geen hinder van ondervindt. Zelden moeten we dit materiaal later alsnog verwijderen.