Polsfractuur

Een polsbreuk situeert zich aan het uiteinde van de onderarmbeenderen ter hoogte van het polsgewricht. Meestal gaat het om een breuk van de radius, soms geassocieerd met een breuk van de ulnakop. De breuk ontstaat meestal na een val op de uitgestrekte hand.

De meest eenvoudige polsbreuk verloopt buiten het polsgewricht. Bij een ongeval met een hoge impact kan het gewrichtsoppervlak van de distale radius volledig verbrijzeld geraken.

De eerste operaties voor verplaatste polsbreuken bestonden uit stabilisatie van de breuk met inwendige stalen pinnen of een uitwendige fixator.

Deze aanpak had enkele nadelen:

• Het polsgewricht mag minstens 6 weken niet bewegen.
• Het osteosynthesemateriaal moest steeds worden verwijderd.
• De progressieve verplaatsing van de breuk kon niet helemaal worden tegengehouden.

De laatste jaren behandelen we polsfracturen met plaat en schroeven. Bij deze behandelingsmethode verplaatst de breuk zich na de operatie niet meer, zelfs niet bij patiënten met botontkalking (osteoporose).

Bij zeer complexe breuken maken we eerst het gebroken gewrichtsoppervlak gelijk via een kijkoperatie in het polsgewricht (arthroscopie). Daarna ondersteunen we het gewrichtsoppervlak en fixeren we de breuk met plaat en schroeven.

Deze ingrepen gebeuren via daghospitalisatie onder locoregionale of algemene verdoving. (Voor meer informatie over de verschillende verdovingen, klik hier)

Dankzij de stevige fixatie met plaat en schroeven mag u de pols na de operatie onmiddellijk bewegen.

De platen hebben een anatomisch voorvorming zodat u er geen hinder van ondervindt. Zelden moeten we dit materiaal later alsnog verwijderen.

Als het herwinnen van de polsbeweging moeilijker is kan een behandeling bij een kinesist nodig zijn. U kan hier ook een schema downloaden met oefeningen die u thuis kan uitvoeren: Oefenschema pols.pdf